tag:blogger.com,1999:blog-2308887938671591732.post1833368582435386499..comments2023-09-22T16:19:59.955+03:00Comments on Rubies and Clouds: Μαμά, πού πας;Nefosishttp://www.blogger.com/profile/07168153251021090023noreply@blogger.comBlogger26125tag:blogger.com,1999:blog-2308887938671591732.post-78792873405717856782012-10-16T19:18:01.432+03:002012-10-16T19:18:01.432+03:00Αυτό εννοείς: http://lesxianagnosisbiblioudegas.bl...Αυτό εννοείς: http://lesxianagnosisbiblioudegas.blogspot.gr/2011/07/blog-post_25.html μάλλον. Πολύ ενδιαφέρον φαίνεται, αν και θα πρέπει να το διαβάσω για να βρω το συσχετισμό. :)Nefosishttps://www.blogger.com/profile/07168153251021090023noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2308887938671591732.post-56379501517060023152012-10-16T18:51:10.172+03:002012-10-16T18:51:10.172+03:00δεν έχω λόγια από αυτά που περιμένεις...
πρόσφατα ...δεν έχω λόγια από αυτά που περιμένεις...<br />πρόσφατα διάβασα "το σβήσιμο" του Πέρσιβαλ Έβερετ...<br />αν βρεις χρόνο...<br />καλησπέρα σουkatabranhttp://katabran.wordpress.comnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2308887938671591732.post-84438226236599221462012-10-16T18:33:24.766+03:002012-10-16T18:33:24.766+03:00Σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ. Και για το μοίρασμα κα...Σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ. Και για το μοίρασμα και για την ευχή.Nefosishttps://www.blogger.com/profile/07168153251021090023noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2308887938671591732.post-18254569595243168342012-10-16T11:27:01.203+03:002012-10-16T11:27:01.203+03:00Κορίτσι μου το βίωσα για λίγο διάστημα... από άλλη...Κορίτσι μου το βίωσα για λίγο διάστημα... από άλλη αιτία. Θρόμβοι έμπαιναν στον εγκέφαλο ενός προαναγγελθέντος θανάτου.<br />Και ξαφνικά ο σύντροφος μου έγινε ένα μωρό που έψαχνε τα παιχνίδια του.<br />Τον έβλεπα να ευτελίζεται αυτός που είχε δύναμη και χαρά να δώσει.<br />Με βάρδιες προσέχαμε τις "αταξίες" του...<br />Υπερκινητικός και κουραζόταν...<br />Θυμόταν τα μπάρκα και μάλωνε με τους ναύτες...<br /><br />Συγνώμη κορίτσι μου αλλά με συγκίνησε τόσο πολύ η νοσταλγία σου και η διήγηση σου που παρασύρθηκα...<br /><br />Να είσαι καλά!Και δυνατή!Γιαγιά Αντιγόνηhttps://www.blogger.com/profile/12307489983891501939noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2308887938671591732.post-75288757162078852142012-10-15T22:09:01.169+03:002012-10-15T22:09:01.169+03:00Σ' ευχαριστώ καλέ μου silent. Ευτυχώς υπάρχουν...Σ' ευχαριστώ καλέ μου silent. Ευτυχώς υπάρχουν και τόσα όμορφα πράγματα όταν μεγαλώνεις :)Nefosishttps://www.blogger.com/profile/07168153251021090023noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2308887938671591732.post-32546529780327672902012-10-15T17:06:28.604+03:002012-10-15T17:06:28.604+03:00Απ 'ολα, απ' όλα όσα μας συμβαίνουν αυτό ε...Απ 'ολα, απ' όλα όσα μας συμβαίνουν αυτό είναι το τίμημα του να μεγαλώνεις. Κουράγιο κορίτσι μου, δεν υπάρχει τίποτα πιο δύσκολο από αυτό..silentcrossinghttps://www.blogger.com/profile/01829047281313735660noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2308887938671591732.post-7456935078111656692012-10-15T11:26:41.946+03:002012-10-15T11:26:41.946+03:00Προσπαθώ ν' ανακαλύψω διάφορα "κόλπα"...Προσπαθώ ν' ανακαλύψω διάφορα "κόλπα" για να διαχειριστώ την κατάσταση.<br />Κάποια, που λειτουργούν σε μένα:<br />1. Η συζήτηση, το γράψιμο, το να μην τα κρατάω μέσα μου.<br />2. Το να μην είμαι μόνο ένας άνθρωπος. Να μην είμαι μόνο η κόρη μιας άρρωστης, αλλά μητέρα, σύζυγος, εργαζόμενη, ενεργή πολίτης, φίλη, μπλόγκερNefosishttps://www.blogger.com/profile/07168153251021090023noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2308887938671591732.post-26216922715733980192012-10-15T11:21:11.068+03:002012-10-15T11:21:11.068+03:00Να είσαι καλά Ανώνυμη.Να είσαι καλά Ανώνυμη.Nefosishttps://www.blogger.com/profile/07168153251021090023noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2308887938671591732.post-17216459061686285802012-10-15T11:19:57.961+03:002012-10-15T11:19:57.961+03:00Σ΄ευχαριστώ.
Αυτό για τα μαθήματα, μου το έχει πε...Σ΄ευχαριστώ. <br />Αυτό για τα μαθήματα, μου το έχει πει κι ο καλός μου.Nefosishttps://www.blogger.com/profile/07168153251021090023noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2308887938671591732.post-36400442871357519502012-10-15T11:18:26.871+03:002012-10-15T11:18:26.871+03:00Μοιράζομαι για ν' αραιώσω την ένταση. Για ν...Μοιράζομαι για ν' αραιώσω την ένταση. Για ν'ακούσω τα σχόλιά σας. Βοηθάει πολύ.<br />Δεν είναι θέμα γενναιότητας, ανάγκη είναι.<br />Καλή σου μέρα.Nefosishttps://www.blogger.com/profile/07168153251021090023noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2308887938671591732.post-1426175781818101302012-10-15T11:15:51.193+03:002012-10-15T11:15:51.193+03:00Γεια σου Μαρία,
Παρατηρώντας τον εαυτό μου, βλέπω ...Γεια σου Μαρία,<br />Παρατηρώντας τον εαυτό μου, βλέπω πως δεν χρωστιέται η αγάπη. Δεν την αποταμιεύεις για να την ανακαλέσεις σε ώρα ανάγκης. Γεννιέται κάθε στιγμή. Από αυτά που βλέπεις, από όσα σκέφτεσαι, απ' αυτά που καταφέρνεις να θυμηθείς. Κι αυτό το παιχνίδι της μνήμης είναι που έρχεται να σαρώσει η άνοια, με τρόπο διπλό, όπως είπε η Σταυρούλα πιο πάνω.<br />Ίσως άλλοι άνθρωποι να λειτουργούν διαφορετικά. Σε μένα όμως, αυτό συμβαίνει.<br />Φιλιά κι από μένα και σ' ευχαριστώ.Nefosishttps://www.blogger.com/profile/07168153251021090023noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2308887938671591732.post-56429821954037207572012-10-15T09:43:04.995+03:002012-10-15T09:43:04.995+03:00Έχω κι εγώ τη μαμά μου με μικτού τύπου άνοια, μόλι...Έχω κι εγώ τη μαμά μου με μικτού τύπου άνοια, μόλις μπήκε στο δεύτερο στάδιο που δεν θέλει να πλυθεί, να φάει, δεν έχουν αρχίσει τα χειρότερα ακόμη... Δεν μπορώ να μην φοβάμαι, να μην θυμώνω, τρέμω αυτά που θα 'ρθουν και εσύ μου τα θύμισες...<br />Δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψεις κι όμως τα κατάφερες τόσο καλά κι εσύ και η ανώνυμη κόρη παραπάνω στο σχόλιο...<br />Δεν ξέρω αν έχω την υπομονή και την δύναμη και περισσότερο απ'όλα δεν ξέρω αν όλο αυτό συμβαίνει για να μας δοκιμάσει εμάς τα παιδιά τους και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι..Το ελπίζω γιατί αλλιώς δεν μπορώ να το διαχειριστώ...<br /> Φλώραhttps://www.blogger.com/profile/01954982941779497606noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2308887938671591732.post-67781364360080188632012-10-15T09:32:30.305+03:002012-10-15T09:32:30.305+03:00Συγκινήθηκα τόσο πολύ με το κείμενό σου. Τα γράφει...Συγκινήθηκα τόσο πολύ με το κείμενό σου. Τα γράφεις όλα τόσο αληθινά, αλλά και τόσο γλυκά. Σ' ευχαριστώ.<br />Κάποια που έβλεπε επί 3,5 χρόνια τη μαμά της να φεύγει, από μια άλλη, εξίσου αμείλικτη, αρρώστιαAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2308887938671591732.post-2750499491729678852012-10-15T00:31:45.902+03:002012-10-15T00:31:45.902+03:00Καλή δύναμη κορίτσι μου!!!
ΥΓ σίγουρα δίνεις ενα ...Καλή δύναμη κορίτσι μου!!! <br />ΥΓ σίγουρα δίνεις ενα απ' αυτά τα πολύτιμα μαθήματα ζωής στο γιο σουAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2308887938671591732.post-35739595848255316122012-10-15T00:09:43.935+03:002012-10-15T00:09:43.935+03:00Με έχεις αναστατώσει.Συγκλονίστηκα και νιώθω απίστ...Με έχεις αναστατώσει.Συγκλονίστηκα και νιώθω απίστευτο δέος, μπροστά στον υπέροχο τρόπο που μοιράστηκες όλα αυτά.Δεν θα είχα να σου πω τίποτε περισσότερο από κουράγιο...Οι εικόνες που περιέγραψες, με τη μαμά των παιδικών σου χρόνων με μάγεψαν και μου έφεραν απίστευτη θλίψη!! Να είσαι καλά και σε ευχαριστώ για αυτό το κείμενο...για αυτή την γενναία κατάθεση!! ΚαληνύχταKaPaworldhttps://www.blogger.com/profile/01592986810058620577noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2308887938671591732.post-57407577306420599702012-10-14T20:50:33.024+03:002012-10-14T20:50:33.024+03:00Συγκλονίστηκα απο την ανάρτησή σου, καθώς και απο ...Συγκλονίστηκα απο την ανάρτησή σου, καθώς και απο την Αγνωστη και το σχόλιο της. Δεν ξέρω τι να σας πω. Υπομονή, αγάπη, τρυφερότητα και το πιο σημαντικό μνήμη. Να θυμάστε πάντα τα αγαπημένα σας πρόσωπα όπως ήταν πριν ασθενήσουν και την αγάπη που τους χρωστάτε.<br />φιλιά πολλάmariahttps://www.blogger.com/profile/10225487523140879449noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2308887938671591732.post-50189129164665936702012-10-13T14:28:38.240+03:002012-10-13T14:28:38.240+03:00Έχεις δίκιο. Εκείνοι φοβούνται. Βρίσκονται συνεχώς...Έχεις δίκιο. Εκείνοι φοβούνται. Βρίσκονται συνεχώς σε άγνωστες περιοχές. Όλα μοιάζουν αιφνιδιαστικά καινούρια. Κι εμείς κουραζόμαστε. Και παραφερόμαστε.Και κάνουμε λάθη. Φόβοι κι ενοχές εναντίον μνήμης κι αγάπης. Δύσκολες μάχες.Nefosishttps://www.blogger.com/profile/07168153251021090023noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2308887938671591732.post-59455377241594989152012-10-13T14:25:54.123+03:002012-10-13T14:25:54.123+03:00Το άστρο τρεμοσβήνει πού και πού. Τόσο αχνά που αν...Το άστρο τρεμοσβήνει πού και πού. Τόσο αχνά που αναρωτιέσαι. Κουράγιο σε όλους μας. Μου είπε ο μικρός χθες: "όταν γεράσεις, θα γίνεις κι εσύ σαν τη γιαγιά και θα κάνεις μπούρδες. Είναι κληρονομικό. Αλλά, να ξέρεις, εγώ θα σ' αγαπάω." Θα έχει το κουράγιο άραγε;Nefosishttps://www.blogger.com/profile/07168153251021090023noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2308887938671591732.post-16828933469935118212012-10-13T14:22:31.245+03:002012-10-13T14:22:31.245+03:00Παρακολουθώ. :)Παρακολουθώ. :)Nefosishttps://www.blogger.com/profile/07168153251021090023noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2308887938671591732.post-80980291203265122172012-10-12T23:36:48.612+03:002012-10-12T23:36:48.612+03:00Κι εμείς έτσι. Και σου λέει υπομονή. Αλλά δεν κατα...Κι εμείς έτσι. Και σου λέει υπομονή. Αλλά δεν καταλαβαίνεις στην αρχή. Είναι δύσκολο να μην μπορείς να θυμώσεις. Έτσι θυμώνεις. Να επαναλαμβάνεις μέσα σου, λέει, είναι η αρρώστια, είναι άρρωστη. Να αποστασιωποιήσαι. Για να μπορείς να βοηθήσεις. Γιατί φοβούνται. Αμα δεν καταλαβαίνεις φοβάσαι. Αλλά και με το νου δεν καταλαβαίνεις. Πάντα είσαι λίγο πίσω. Μπροστά είναι η απώλεια, από πίσω το εγώ σου κι έπειτα εσύ. Έμαθα εντέλει. Πως δε μπορώ να κάνω τίποτα για ν' αντιστρέψω την κατάσταση. Τρομακτικό. Μπορείς όμως να την καθυστερήσεις. Παρατήρησα ότι η μάνα μου άμα είμαι παρούσα είναι καλύτερα. Όχι επειδή με αγαπάει. Όχι ακριβώς. Αλλά έμαθα πια τι χρειάζεται. Είμαι σταθερή, όχι πάντα, καθυσηχαστική, όχι πάντα και τη χαιδεύω. Δεν ξέρει πια να μιλάει. Απ' το τηλέφωνο μόνο της λέω δυο λόγια, τα ίδια ακριβώς και μετά " σ' αγαπάω πολύ πολύ πολύ". Αλήθεια; ρωτάει κι έπειτα: "ευχαριστώ, ευχαριστώ πολύ". Είναι σαν να την κρατάω εδώ. Τελευταία την βλέπω να με παρατηρεί με περιέργεια. Της λέω κουβέντες σε πρώτο πληθυντικό. Γίνεται λίγο πιο συμπαγής. Το καλοκαίρι πέρασα ένα μήν μαζί της. Πήγα κι έμεινα. Χρήσιμη. Άμα πάλι κάνω μέρες να τη δω, της έχει μείνει ένα "έλα. πάμε. έλα πάμε,ελαπάμε" ή βρίζει με κινήσεις. Απηυδισμένες. Εγώ πάλι, για να μιλήσω τη "γλώσσα της" δυο μέρες την εβδομάδα χρειάζομαι άλλες δυό για να μπορέσω να μιλήσω με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Είπα όμως ότι θα το κάνω. Όσο ακόμα με αντιλαμβάνεται. Οι "φροντιστές, λένε οι γιατροί, ασθενούν ψυχικά". Κάποτε ήταν η ευρεία οικογένεια. Μοιραζόταν η κούραση. Ήταν και τα παιδιά. Το μέλλον παρόν. Αλυσίδα ζωής. Η γενιά μου αρνήθηκε το θεσμό. Τώρα τον επαναφέρουν με δυο άλλους μπροστά. Ζυγίζοντας τους εγκέφαλους λες, ναι, η μάνα είναι άρρωστη. Και μπορώ να την αγαπάω χωρίς να περιμένω ανταπόδωση. <br />Ελπίζω να μη σε κούρασα. Μπήκα διάβασα βγήκα ξαναμπήκα. Αν καθόμουν να μελετήσω τι να γράψω δεν θα έγραφα τίποτα. Μιλώ εδώ και δυό χρόνια με γιατρούς με ανθρώπους ή μόνη μου κατάλαβα τούτο: Ότι δεν παλεύεται με το νου, ημερεύει με κάποια λέξη ενός ξένου. Τις ακουμπώ λοιπόν εδώ τις λέξεις μου χύμα. Αφιερωμένες στο κομμάτι με τη θεραπευτική μυρωδιά. Σαν όπως χαιδεύει κανείς αφηρημένος τα δάχτυλά του στην άμμο και βρίσκει ένα κοχυλάκι τόσο δα. Ή τα τραγούδια της κάτω ιταλίαςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2308887938671591732.post-57362268244041944642012-10-12T22:18:06.237+03:002012-10-12T22:18:06.237+03:00Συγκλονιστικό. Και σκληρό, πολύ σκληρό. Είναι και ...Συγκλονιστικό. Και σκληρό, πολύ σκληρό. Είναι και η πεθερούλα μου κάπως έτσι, μια μεταλλαγμένη τέως γλυκιά μανούλα. Μα υπάρχουν εκλάμψεις, το άστρο δε σβήνει εντελώς...<br />Κουράγιο...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2308887938671591732.post-87883755500262809842012-10-12T21:18:46.623+03:002012-10-12T21:18:46.623+03:00Σ' ευχαριστώ. Το γιατί ελπίζω να το δεις σύντο...Σ' ευχαριστώ. Το γιατί ελπίζω να το δεις σύντομα.Το Φαουδιhttps://www.blogger.com/profile/09459833366095019141noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2308887938671591732.post-39722754729705327612012-10-12T18:41:10.804+03:002012-10-12T18:41:10.804+03:00"Παραμένει Αυτή. Κάποια μέρα θα λείπει."..."Παραμένει Αυτή. Κάποια μέρα θα λείπει." Σ' ευχαριστώNefosishttps://www.blogger.com/profile/07168153251021090023noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2308887938671591732.post-25289859223089597942012-10-12T18:39:24.601+03:002012-10-12T18:39:24.601+03:00Ακριβώς έτσι. Ακριβώς έτσι. Nefosishttps://www.blogger.com/profile/07168153251021090023noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2308887938671591732.post-62949669460533554162012-10-12T17:25:06.854+03:002012-10-12T17:25:06.854+03:00Το έζησα και ξέρω πόσο σκληρό είναι. Υπομονή και α...Το έζησα και ξέρω πόσο σκληρό είναι. Υπομονή και αγάπη, μόνο αυτό θα είχα να πω. Δειλά...<br />Να΄σαι καλά και πάντα να την προσέχεις.<br />Ακόμα και όταν δεν την αναγνωρίζεις, παραμένει Αυτή.<br />Κάποια μέρα θα λείπει.<br />Σε φιλώ.Theoremahttp://www.thethreewishes.wordpress.comnoreply@blogger.com